Cechy bóstwa (do podania)

I. Forma

1. Całkowicie materialna - bóstwo istnieje w fizycznym świecie, we własnym ciele. Dzięki temu jest w stanie zarządzać jednym z podległych ludów osobiście, a do drugiego wysłać proroka lub wybrańca. Ryzykiem takiego rozwiązania jest to, że wraz ze śmiercią ciała bóstwa umiera samo bóstwo - już bezpowrotnie.
2. Pół-materialna - bóstwo w określonych okolicznościach potrafi pojawić się osobiście na oczach swoich wyznawców. W efekcie może pomóc w bitwie czy podczas jakiegoś kataklizmu, a śmierć chwilowej powłoki bóstwa nie oznacza śmierci samego bóstwa. Należy jednak pamiętać, że wraz z niechcianą śmiercią awataru, inne bóstwo może skraść część mocy mu przeznaczonej.
3. Duchowa - bóstwo wyłącznie duchowe może oczywiście posiadać jakiś swój wizerunek czy go manifestować swoim wyznawcom, ale nie jest w stanie bezpośrednio zejść na ziemię. Rekompensuje to praktyczną nieśmiertelnością - nie da się takiego bóstwa zniszczyć inaczej, niż niszcząc wszystkich jego wyznawców, święte miejsca i artefakty.


II. Organizacja kultu

1. Światowa organizacja - bóstwo będzie czczone przez organizację z jednym kredo, która będzie wykraczać poza granice narodów. Misjonarze będą efektywniejsi, ale tego typu kult podatny jest na zaburzenia wewnętrzne i rekonwersję. Bóstwo światowej organizacji dysponuje specjalnym wybrańcem - głową religii, która może sugerować władcom tej samej wiary podjęcie jakichś działań. Należy jednak pamiętać, że głowa wiary może być ścięta i zastąpiona inną..
2. Religia ludowa - bóstwo nie wydało nigdy swojej świętej księgi, a o jego czczeniu decydują zwyczaje i tradycja. Tego typu wiara łatwiej się broni, ale nie jest specjalnie prozelityczna.
3. Tajne loże - bóstwo czczone jest w ukryciu, przez wybitne (w ten czy inny sposób) jednostki. Szansa rekonwersji nie istnieje, ale nie istnieje też szansa konwersji większych grup ludzi. Tego typu bóstwo potrafi przemycać swoich wyznawców pomiędzy inne religie i podkradać wiarę i modły przynależne innym bóstwom.


III. Relacje z innymi bóstwami

1. Monoteizm - bóstwo nie toleruje innych bóstw. Pokonane bóstwa zostają wchłaniane wraz ze swoimi mocami i domenami.
2. Henoteizm - bóstwo wchłania podbite bóstwa, zapewniając im jednak trochę niezależności - stają się one hipostazami naczelnego boga.
3. Panteon - bóstwo zdolne jest do współpracy z innymi bóstwami, a przez to tworzenie panteonów. Pomniejsze bóstwa, póki mają z tego korzyść, będą wspierać naczelne bóstwo panteonu swoimi mocami i wyznawcami.


IV. Główne źródło mocy

1. Ofiary - im więcej ofiar (i im droższych) tym silniejsze bóstwo.
2. Modlitwa - im więcej wyznawców wznosi modły do boga, tym jest on silniejszy.
3. Święte miejsca i relikwie - generują bóstwu moc, póki istnieją lub nie zostaną sprofanowane.