Podanie - AdDur

II. Przodkowie Cieniokrwistych byli niegdyś ludźmi, jednak Klątwa miała na nich ogromny wpływ. Fizycznie Cieniokrwiści odróżniają się od ludzi szarą skórą, śnieżnobiałymi włosami i pozbawionymi białek, czarnymi oczyma. Cieniokrwiści kiepsko znoszą światło dnia i preferują noc - podczas której widzą jak koty.

III. Z racji zaszłości historycznych, Cieniokrwiści są nieufni wobec obcych i trudno zyskać ich zaufanie. Kładą jednak ogromny nacisk na honor i wierność klanowi. Mimo, że z racji fizycznej odmienności krąży o nich wiele strasznych opowieści, Cieniokrwiści są raczej spokojnym ludem i chcą po prostu być pozostawieni w spokoju - jednak z dziką zaciekłością będą bronić się przed każdym najeźdźcą. Ogromną rolę w ich społeczeństwie odgrywają bardowie, przekazujący w pieśniach historię swego ludu.

IV. Cieniokrwiści są społeczeństwem plemiennym, dzielącym się na niezliczone klany, które zarówno ze sobą współpracują jak i rywalizują. Każdy klan zajmuje dość rozległy obszar, skupiony wokół głównej osady. Cieniokrwiści parają się głównie myślistwem i zbieractwem - rolnictwo odgrywa w ich społeczeństwie marginalną rolę. nie stworzyli cywilizacji miejskiej. Klanami rządzi wiec dorosłych mężczyzn, który jednak bardzo polega na radach mędrców i szamanów. W razie zagrożenia zewnętrznego klany jednoczą się i wybierają spośród siebie Hegemona, który ma prowadzić wojowników dopóki zagrożenie nie zostanie zażegnane.

V. Magia i podstęp. Cieniokrwiści znani są z swej długiej tradycji walki partyzanckiej, w której wspiera ich cienista magia - ich wojownicy "pojawiają się znikąd", a w walce wspierają się wzywane przez szamanów Cienie. Renegaci Cieniokrwistych, wygnani z ziem plemion często zostają zabójcami na zlecenie.

VI. Dzisiejszy Kraj Cieni nie odgrywał nigdy znaczącej roli w historii świata. Dzika i górzysta ziemia, zamieszkana przez plemiona barbarzyńców nie budziła zainteresowania wielkich imperiów, a miejscowi potrafili skutecznie odstraszyć każdego zdobywcę, który musząc zmagać się z nieustanną partyzantką górali, z reguły odstępował, nie widząc żadnego zysku w ujarzmianiu dzikiej krainy. Wszystko to zmieniło się, gdy na ziemie te przybył wygnany czarnoksiężnik Autharios. Poprowadził on armię nieumarłych i magicznych tworów, zamierzając podbić ziemie barbarzyńców i założyć tu własne imperium. Przez kilkanaście lat walczył z klanami, aż do momentu gdy te zjednoczyły się pod pierwszym hegemonem. Zagrożony porażką czarnoksiężnik uwolnił prastare siły, które sprowadziły na góry wieczną noc i Cienie. Sam niedługo potem został unicestwiony przez siły, które uwolnił - jednak Klątwa nadal pustoszyła ziemie klanów. Szamani klanów pod wpływem tajemniczej wizji znaleźli jednak rozwiązanie - i odprawili rytuał, który zamknął szalejące Cienie w ciałach ich współplemieńców. Noc dobiegła końca, jednak ludzie zostali zmienieni - nie byli już dłużej istotami dnia, a Cienie zawsze miały im już towarzyszyć...